خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
هر نسیمی خسته از کویت خبر می‌آورد
چشم تر می‌آورد، خونِ جگر می‌آورد
نه فقط سرو، در این باغِ تناور دیده
لاله‌ها دیده ولیکن همه پرپر دیده
تو کیستی که ز دستت بهار می‌ریزد
بهار در قدمت برگ و بار می‌ریزد
به‌نام او که دل را چاره‌ساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
