موسایی و صد جلوه به هر طور کنی
هر جا گذری، حکایت از نور کنی
آرامشی به وسعت صحراست مادرم
اصلاً گمان کنم خودِ دریاست مادرم
شکست باورت، ای کوه! پشت خنجر را
نشاند در تب شک، غیرت تو باور را
احساس از هفت آسمان میبارد، احساس
بوی گل سرخ است يا بوی گل ياس؟
از جوار عرش سرزد آفتاب دیگری
وا شد از ابوا به روی خلق، باب دیگری...