ای غم، تو که هستی؟ از کجا میآیی؟
هر دم به هوای دل ما میآیی
ای حرمت قبلۀ مراد قبایل!
وی که بوَد قبله هم به سوی تو مایل
تابید بر زمین
نوری از آسمان
گل بر من و جوانى من گریه مىکند
بلبل به همزبانى من گریه مىکند
از نو شکفت نرگس چشمانتظاریام
گل کرد خارخار شب بیقراریام
