پس از چندین و چندین سال آمد پیکرش تازه
نگاهش از طراوت خیستر، بال و پرش تازه
بد نیست که از سکوت تنپوش کنی
غوغای زمانه را فراموش کنی
این کیست به شوق یک نگاه آمده است
در خلوت شب به بزم آه آمده است
تو همچون غنچههای چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی
