عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
باز این چه شورش است که در خلق عالم است؟
باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است؟
تا گلو گریه کند، بُغض فراهم شده است
چشم‌ها بس که مُطَهَّر شده، زمزم شده است
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده
