عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
او هست ولی نگاهِ باطل از ماست
دیوارِ بلندِ در مقابل از ماست
هر کس به سایۀ تو دو رکعت نماز کرد
با یک قنوت هر چه گره داشت، باز کرد
از کوی تو ای قبلۀ عالم! نرویم
با دست تهی و دل پُر غم نرویم
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده
