ای حرمت قبلۀ مراد قبایل!
وی که بوَد قبله هم به سوی تو مایل
خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
و کاش مرد غزلخوان شهر برگردد
به زیر بارش باران شهر برگردد
بهنام او که دل را چارهساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
گل بر من و جوانى من گریه مىکند
بلبل به همزبانى من گریه مىکند