مگر در ساعت رفتن دلم جا مانده بود اینجا؟
که از پی کفشدارانش مرا خواندند زود اینجا
خوشا آنان که چرخیدند در خون
خدا را ناگهان دیدند در خون
«بشنو از نی چون حکایت میکند»
شیعه را در خون روایت میکند
بهنام او که دل را چارهساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است
