سر و پای برهنه می‌برند آن پیر عاشق را
که بر دوشش نهاده پرچم سوگ شقایق را
مرد خرمافروش در زندان، راوی سرنوشت مختار است
حرف‌هایی شنیدنی دارد، سخنانش کلید اسرار است
شکست باورت، ای کوه! پشت خنجر را
نشاند در تب شک، غیرت تو باور را
طبع و سخن و لوح و قلم گشته گهربار
در مدح گل باغ علی، میثم تمار
در مطلع شعر تو نچرخانده زبان را
لطف تو گرفت از من بیچاره امان را
چون نخل، در ایستادگی، خفتن توست
دل مشتری شیوۀ دُرّ سفتن توست
