وقتی خدا بنای جهان را گذاشته
در روح تو سخاوت دریا گذاشته
آواز حزین باد، پیغمبر کیست؟
خورشید، چنین سرخ، روایتگر کیست؟
بوده‌ست پذیرای غمت آغوشم
از نام تو سرشار، لبالب، گوشم
دریاب من، این خستۀ بی‌حاصل را
این از بد و خوب خویشتن غافل را
ای مشعل دانش از تو روشن
وی باغ صداقت از تو گلشن
