مگر در ساعت رفتن دلم جا مانده بود اینجا؟
که از پی کفشدارانش مرا خواندند زود اینجا
سجادۀ سبز من چمنزاران است
اشکم به زلالی همین باران است
وقتی در خانۀ علی میلرزد
دنیا به بهانۀ علی میلرزد
آورده است بوی تو را کاروان به شام
پیچیده عطر واعطشای تو در مشام
