پس از چندین و چندین سال آمد پیکرش تازه
نگاهش از طراوت خیستر، بال و پرش تازه
بد نیست که از سکوت تنپوش کنی
غوغای زمانه را فراموش کنی
میرود بر لبۀ تیغ قدم بردارد
درد را یکتنه از دوش حرم بردارد
خواهرش بر سینه و بر سر زنان
رفت تا گیرد برادر را عنان
رُخش چه صبح ملیحی، لبش چه آب حیاتی
علی اکبر لیلاست بَه چه شاخه نباتی