ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
آن را که ز دردِ دینش افسونی هست
در یاد حسین، داغ مدفونی هست
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
به‌سوی علقمه رفتم که تشنه‌کام بیایم
وَ سر گذاشته بر دامن امام بیایم
این چه خروشی‌ست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
