دل جام بلی ز روی میل از تو گرفت
تأثیر، ستارهٔ سهیل از تو گرفت
جبریل گل تبسّم آورد از عرش
راهی غدیر شد خُم آورد از عرش
دل در صدف مهر علی، دل باشد
جان‌ها به ولایش متمایل باشد
تنها نه خلیل را مدد کرد بسی
شد هم‌نفس مسیح در هر نفسی
بی‌تاب دوست بودی و پروا نداشتی
در دل به غیر دوست تمنا نداشتی
برخاست، که عزم و استواری این است
بنشست، که صبر و بردباری این است
این زن که از برابر طوفان گذشته بود
عمرش کنار حضرت باران گذشته بود
علی که بی گل رویش، جهان قوام نداشت
بدون پرتو او، روشنی دوام نداشت
