با ظلم بجنگ، حرف مظلوم این است
راهی که حسین کرده معلوم این است
میرود بر لبۀ تیغ قدم بردارد
درد را یکتنه از دوش حرم بردارد
اذانی تازه کرده در سرم حسّ ترنم را
ندای ربّنا را، اشک در حال تبسم را
رُخش چه صبح ملیحی، لبش چه آب حیاتی
علی اکبر لیلاست بَه چه شاخه نباتی
