تو همچون غنچههای چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی
زیر بار کینه پرپر شد ولی نفرین نکرد
در قفس ماند و کبوتر شد ولی نفرین نکرد
همچون نسیم صبح و سحرگاه میرود
هرکس میان صحن حرم راه میرود
مست از غم توام غم تو فرق میکند
محو توام که عالم تو فرق میکند
