هان این نفس شمرده را قطع کنید
آری سر دل‌سپرده را قطع کنید
مرا از حلقۀ غم‌ها رها کن
مرا از بند ماتم‌ها رها کن
تفسیر او به دست قلم نامیسّر است
در شأن او غزل ننویسیم بهتر است
چه خوش باشد که راه عاشقی تا پای جان باشد
خصوصاً پای فرزند علی هم در میان باشد
همیشه خاک پای همسفرهاست
سرش بر شانۀ خونین‌جگرهاست
اگر خدا به زمین مدینه جان می‌داد
و یا به آن در و دیوارها دهان می‌داد
مرا بنویس باران، تا ببارم
یکی از داغداران... تا ببارم
نه پاره پاره پاره پیکرت را
نه حتّی مشتی از خاکسترت را
زره پوشیده از قنداقه، بی‌شمشیر می‌آید
شجاعت ارث این قوم است، مثل شیر می‌آید
