اول دفتر به نام خالق اکبر
آن‌که سِزَد نام او در اولِ دفتر
بیا به خانه که امّید با تو برگردد
هزار مرتبه خورشید با تو برگردد
خودش را وارث أرض مقدس خوانده، این قابیل
جهان وارونه شد؛ این‌بار با سنگ آمده هابیل
ای صبر تو چون كوه در انبوهی از اندوه
طوفانِ برآشفتهٔ آرام وزیده
وقت است که از چهرۀ خود پرده گشایی
«تا با تو بگویم غم شب‌های جدایی»
