بهارا! حال زارم را بگویم؟
دل بی برگ و بارم را بگویم؟
ای قوم به حج آمده در خویش نپایید
از خود به‌درآیید که مهمان خدایید
دل را به نور عشق صفا می‌دهد نماز
جان را به ياد دوست جلا می‌دهد نماز
بهار آمد بهار من نیامد
گل آمد گل‌عذار من نیامد
آبی برای رفع عطش، در گلو نریخت
جان داد تشنه‌کام و به خاک آبرو نریخت
