تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بی‌حساب پیدا شد
ما بهر ولای تو خریدیم بلا را
یک لحظه کشیدیم به آتش یمِ «لا» را
کوفه میدان نبرد و سرِ نی سنگر توست
علمِ نصرِ خدا تا صف محشر، سر توست
مدینه حسینت کجا می‌رود؟
اگر می‌رود، شب چرا می‌رود؟
آبی برای رفع عطش، در گلو نریخت
جان داد تشنه‌کام و به خاک آبرو نریخت
