پس تو هم مثل همسرت بودی؟!
دست‌بسته، شکسته، زنده‌به‌گور
یک بار رسید و بار دیگر نرسید
پرواز چنین به بام باور نرسید
اگرچه باغِ پر از لالۀ تو پرپر شد
زمین برای همیشه، شهیدپرور شد
شعری به رسم هدیه... سلامی به رسم یاد
روز تولد تو سپردم به دست باد
همهٔ حیثیت عالم و آدم با توست
در فرات نفسم گام بزن، دم با توست
