ای کاش مردم از تو حاجت میگرفتند
از حالت چشمت بشارت میگرفتند
دری که بین تو و دشمن است خیبر نیست
وگرنه مثل علی هیچکس دلاور نیست
هجده بهار رفت زمین شرمسار توست
آری زمین که هستی او وامدار توست
همهٔ حیثیت عالم و آدم با توست
در فرات نفسم گام بزن، دم با توست
