پس از چندین و چندین سال آمد پیکرش تازه
نگاهش از طراوت خیستر، بال و پرش تازه
بد نیست که از سکوت تنپوش کنی
غوغای زمانه را فراموش کنی
لطفی که کرده است خجل بارها مرا
بردهست تا دیار گرفتارها مرا
همهٔ حیثیت عالم و آدم با توست
در فرات نفسم گام بزن، دم با توست
