پیشانیات
از میان دیوار میدرخشد
تیر نگذاشت که یک جمله به آخر برسد
هیچکس حدس نمیزد که چنین سر برسد
به گونۀ ماه
نامت زبانزد آسمانها بود
در راه تو مَردُمَت همه پر جَنَماند
در مکتب عشق یکبهیک همقسماند
هرگز نه معطل پر پروازند
نه چشم به راه فرصت اعجازند
همهٔ حیثیت عالم و آدم با توست
در فرات نفسم گام بزن، دم با توست