هم‌نوا بود با چکاچک من
غرّش آسمان و هوهوی باد
ای بزرگ خاندان آب‌ها
آشنای مهربان آب‌ها
شکر خدا دعای سحرها گرفته است
دست مرا کرامت آقا گرفته است
ستاره بود و شفق بود و فصل ماتم بود
بساط گریه برای دلم فراهم بود
عشق تو در تمامی عالم زبانزد است
بی‌عشق، حال و روز زمین و زمان بد است
بیا به خانه که امّید با تو برگردد
هزار مرتبه خورشید با تو برگردد
خاکریز شیعه و سنی در این میدان یکی‌ست
خیمه‌گاه تفرقه با خانهٔ شیطان یکی‌ست
حقیقت مثل خورشید است در یک صبح بارانی
نمی‌ماند به پشت ابرهای تیره زندانی
جاده در پیش بود و بی‌وقفه
سوی تقدیر خویش می‌رفتیم
وعده‌ای داده‌ای و راهی دریا شده‌ای
خوش به حال لب اصغر كه تو سقّا شده‌اى
سلمان کیستید؟ مسلمان کیستید؟
با این نگاه، شیعهٔ چشمان کیستید؟
