رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
گاهگاهی به نگاهی دل ما را دریاب
جان به لب آمده از درد، خدا را، دریاب
در کربلا شد آنچه شد و کس گمان نداشت
هرگز فلک به یاد، چنین داستان نداشت
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
