رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
وقتی سکوت سبز تو تفسیر می‌شود
چون عطرِ عشق، نام تو تکثیر می‌شود
نفسی به خون جگر زدم، که لبی به مرثیه وا کنم
به ضریحِ گمشده سر نهم، شبِ خویش وقف دعا کنم
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
دگر چه باغ و درختی بهار اگر برود
چه بهره از دل دیوانه یار اگر برود
