ای آینه‌دار پنج معصوم!
در بحر عفاف، دُرّ مکتوم
یکی این‌سان، یکی این‌گونه باید
که شام و کوفه را رسوا نماید
چه رازی از دل پاکت شنیدند؟
درون روح بی‌تابت چه دیدند؟
رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
و کاش مرد غزل‌خوان شهر برگردد
به زیر بارش باران شهر برگردد
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
