بر روی نیزه ماه درخشان برای چه؟
افتاده کنج صومعه قرآن برای چه؟
آن عاشقِ بزرگ چو پا در رکاب کرد
جز حق هرآنچه ماند به خاطر جواب کرد
ای در منای عشق خدا جانفدا حسین
در پیکر مبارزه خون خدا حسین
این سجدهها لبالب چرت و كسالتاند
این قلبهای رفته حرا بیرسالتاند
تا چند عمر در هوس و آرزو رود
ای کاش این نفس که بر آمد فرو رود