هان این نفس شمرده را قطع کنید
آری سر دل‌سپرده را قطع کنید
قد برافرازید! یک عالم شقاوت پیش روست
پرده بردارید! صد آیینه حیرت پیش روست
آن عاشقِ بزرگ چو پا در رکاب کرد
جز حق هرآن‌چه ماند به خاطر جواب کرد
ای در منای عشق خدا جان‌فدا حسین
در پیکر مبارزه خون خدا حسین
ای سفیر صبح! نور از لامکان آورده‌ای
بر حصار شب دمی آتشفشان آورده‌ای
بر سر درِ آسمانیِ این خانه
دیدم مَلَکی نشسته چون پروانه
تفسیر او به دست قلم نامیسّر است
در شأن او غزل ننویسیم بهتر است
اگر خدا به زمین مدینه جان می‌داد
و یا به آن در و دیوارها دهان می‌داد
هر گاه که یاس خانه را می‌بویم
از شعر نشان مرقدت می‌جویم
به میدان می‌برم از شوق سربازی، سر خود را
تو هم آماده کن ای عشق! کم‌کم خنجر خود را
تا گل به نسیم راه در می‌آید
از خاک بوی گیاه در می‌آید
