چون غنچۀ گل، به خویش پیچید، علی
دامن ز سرای خاک، برچید علی
با کعبه وداع آخرین بود و حسین
چون اهل حرم، کعبه غمین بود و حسین
شکست باورت، ای کوه! پشت خنجر را
نشاند در تب شک، غیرت تو باور را
سلام! ای سلام خدا بر سلامت!
درود! ای کلام الهی، کلامت!
بر دامن او، گردِ مدارا ننشست
سقّا، نفسی ز کار خود وا ننشست
