تشنگان را سحاب پیدا شد
رحمت بی‌حساب پیدا شد
می‌گریم از غمی که فزون‌تر ز عالَم است
گر نعره برکشم ز گلوی فلک، کم است
مدینه حسینت کجا می‌رود؟
اگر می‌رود، شب چرا می‌رود؟
حسین، کشتهٔ دیروز و رهبر روز است
قیام اوست که پیوسته نهضت‌آموز است
دنیاست چو قطره‌ای و دریا، زهرا
کی فرصت جلوه دارد اینجا زهرا؟
