دستی كه طرح چشم تو را مست میكشید
صد آسمان ستاره از آن دست میكشید
هنوز ماتم زنهای خونجگر شده را
هنوز داغ پدرهای بیپسر شده را
زمین از برگ، برگ از باد، باد از رود، رود از ماه
روایت کردهاند اردیبهشتی میرسد از راه
ما را نمانده است دگر وقت گفتگو
تا درد خویش با تو بگوییم موبهمو
با اشک تو رودها درآمیختهاند
از شور تو محشری بر انگیختهاند
به دست غیر مبادا امیدواری ما
نیامدهست به جز ما کسی به یاری ما
ازل برای ابد ملک لایزالش بود
چه فرق میکند آخر، که چند سالش بود
من و این داغ در تکرار مانده
من و این آتش بیدار مانده