پس از چندین و چندین سال آمد پیکرش تازه
نگاهش از طراوت خیس‌تر، بال و پرش تازه
بد نیست که از سکوت تن‌پوش کنی
غوغای زمانه را فراموش کنی
چون کوفه که چهره‌ای پر از غم دارد
این سینه، دلی شکسته را کم دارد
یک کوه رشید داده‌ام ای مردم!
یک باغ امید داده‌ام ای مردم!
هنوز ماتم زن‌های خون‌جگر شده را
هنوز داغ پدرهای بی‌پسر شده را
خوش باد دوباره یادی از جنگ شده‌ست
دریاچۀ خاطرات خون‌رنگ شده‌ست
زمین از برگ، برگ از باد، باد از رود، رود از ماه
روایت کرده‌اند اردیبهشتی می‌رسد از راه
ما را نمانده است دگر وقت گفتگو
تا درد خویش با تو بگوییم موبه‌مو
چون آينه، چشم خود گشودن بد نيست
گرد از دل بيچاره زدودن بد نيست
