ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانه‌روز در ذکر و ثنا
قسمت این بود که با عشق تو پرواز کنم
و خدا خواست که بی‌دست و سر، آغاز کنم
پدر! آخر چرا دنیا به ما آسان نمی‌گیرد؟
غروب غربت ما از چه رو پایان نمی‌گیرد؟
حسی درون توست که دلگیر و مبهم است
اینجا سکوت و ناله و فریاد درهم است
لطفی که کرده است خجل بارها مرا
برده‌ست تا دیار گرفتارها مرا
این‌گونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
خبر پیچید تا کامل کند دیگر خبرها را
خبر داغ است و در آتش می‌اندازد جگرها را
