پس از چندین و چندین سال آمد پیکرش تازه
نگاهش از طراوت خیستر، بال و پرش تازه
بد نیست که از سکوت تنپوش کنی
غوغای زمانه را فراموش کنی
مهمون از راه اومده شهر شده آماده
بازم امشب تو حرم غلغله و فریاده
خواهرش بر سینه و بر سر زنان
رفت تا گیرد برادر را عنان
تا از دل ابر تیره بیرون نشوید
چون ماه چراغ راه گردون نشوید
بازآ که غم زمانه از دل برود
خواب از سر روزگار غافل برود
جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم
کربلا منتظر ماست بیا تا برویم
هرچند ز غربتت گزند آمده بود
زخمت به روانِ دردمند آمده بود