ما را به حال خود بگذارید و بگذرید
از خیل رفتگان بشمارید و بگذرید
آدم در این کرانه دلش جای دیگریست
این خاک، کربلای معلای دیگریست
این جزر و مدِ چیست که تا ماه میرود؟
دریای درد کیست که در چاه میرود؟
کنج اتاقم از تب و تاب دعا پر است
دستانم از «کذالک» از «ربنا» پر است
