میان هلهله سینه مجال آه نداشت
برای گریه شریکی نبود و چاه نداشت
میان حجره چنان ناله از جفا می‌زد
که سوز ناله‌اش آتش به ماسوا می‌زد
بُرونِ در بنه این‌جا هوای دنیا را
درآ به محفل و برگیر زاد عقبا را
بر او سلام که شایستۀ سلام است او
که از سلالۀ ابن الرضا، به نام است او
و جنس درد تو از جنس روضهٔ حسن است
غریب خانهٔ خود! غربت تو در وطن است
هوای بام تو داریم ما هوایی‌ها
خوشا به حال شب و روز سامرایی‌ها
