هرچند عیان است ولی وقت بیان است
عشق تو گران‌قدر‌ترین عشق جهان است
سخت است چنان داغ عزیزان به جگرها
کز هیبت آن می‌شکند کوه، کمرها
ای از غم تو بر جگر سنگ شراره
وی در همۀ عمر ستم دیده هماره
افتاده در این راه، سپرهای زیادی
یعنی ره عشق است و خطرهای زیادی
باران شدم از شوق پریدن به هوایت
شد کفتر بی‌گنبدِ تو، باز رهایت
در دل نگذار این همه داغ علنی را
پنهان نکن از ما غم دور از وطنی را
