کجاست آن که دلش چشمه‌سار حکمت بود
کجاست آن که رخش آبشار رحمت بود
کجاست آن که وجودش مطاف هر دل بود
و با شکوه‌‌تر از آفتابِ ساحل بود
هنوز طرز نگاهش به آسمان تازه‌ست
دو بال مشرقی‌اش با اُفق هم‌اندازه‌ست
بر او سلام که شایستۀ سلام است او
که از سلالۀ ابن الرضا، به نام است او
هوای بام تو داریم ما هوایی‌ها
خوشا به حال شب و روز سامرایی‌ها
