آه ای مدینه، شهر رسول امین سلام
مادر سلام، عطر گل یاسمین سلام
قلم به دست و عمامه بر سر، عبای غربت به بر کشیدی
به سجده رفتی و گریه کردی و انتظار سحر کشیدی
وَ قالت بنتُ خَیرِالمُرسَلینا
بِحُزنٍ اُنظُرینا یا مدینا
مدینه حسینت کجا می‌رود؟
اگر می‌رود، شب چرا می‌رود؟
اجل چون سایه‌ای دور و برش بود
و شمشیر بلا روی سرش بود
با نور استجابت و ایمان عجین شدی
وقتی که با ولی خدا همنشین شدی
