از چشم‌های تارمان اشک است جاری
ای آسمان حق داری این‌گونه بباری
خم می‌شوم تا گام‌هایت را ببوسم
بگذار مادر جای پایت را ببوسم
اسفندِ امسالین چرا پَر، وا نکردی؟
پرواز در این ماهِ بی‌پروا نکردی
این شعر را سخت است از دفتر بخوانیم
باید که از چشمان یکدیگر بخوانیم
ایرانم! ای از خونِ یاران، لاله‌زاران!
ای لاله‌زارِ بی خزان از خونِ یاران!
