ابرهای سیاه میگریند
باز باران و باز هم باران
به سوگ نخلهای بیسرت گیسو پریشانم
شبیه خانههای خستهات در خویش ویرانم
شهر آزاد شد اما تو نبودی که ببینی
دلمان شاد شد اما تو نبودی که ببینی
شام تو پر از نور سحرگاهی شد
خورشید خدا به سوی تو راهی شد
زانروز که سوخت از عطش کام حسین
گوش دل عالم است و پیغام حسین
پرپر شدید، باغ در این غم عزا گرفت
پرپر شدید و باز دل غنچهها گرفت