بعد از تو روزها شده بی‌رنگ مرتضی
بی‌رنگ، بی‌قرار و بدآهنگ مرتضی
جا مانده روی خاک صحرا رد پايت
پيچيده در گوش شقايق‌ها صدايت
علی بود و همراز او فاطمه
و گل‌های روییده در باغشان
تنها نه خلیل را مدد کرد بسی
شد هم‌نفس مسیح در هر نفسی
ای یکه‌سوار شرف، ای مردتر از مرد!
بالایی من! روح تو در خاک چه می‌کرد؟
