کوچههامان پر از سیاهی بود
شهر را از عزا درآوردند
این عطر دلانگیز که از راه رسیده
بخشیده طراوات به دل و نور به دیده
حُسنِ یوسف رفتی اما یاسمن برگشتهای!
سرو سبزم از چه رو خونین کفن برگشتهای؟
سینهها با سوختن، ارزندهتر خواهند شد
شمعها در عمق شب، تابندهتر خواهند شد
باز در سوگ عزیزی اشکها همرنگ خون شد
وسعت محراب چون باغ شقایق لالهگون شد