شرط محبت است به‌جز غم نداشتن
آرام جان و خاطر خرم نداشتن
این دشت پر از زمزمۀ سورۀ نور است
این ماه مدینه‌ست که در حال عبور است
جنّت نشانی از حرم توست یا حسن
فردوس سائل کرم توست یا حسن
می‌بینمت میانۀ میدان غریب‌تر
یعنی که از تمام شهیدان غریب‌تر
اینجا فروغ عشق و صفا موج می‌زند
نور خدا به صحن و سرا، موج می‌زند
این خانواده آینه‌های خدایی‌اند
در انتهای جادۀ بی‌انتهایی‌اند
دور و بر خود می‌كشی مأنوس‌ها را
اِذن پریدن می‌دهی طاووس‌ها را
چه سفره‌ای، چه كرم‌خانه‌ای، چه مهمانی
چه میزبانی و چه روزیِ فراوانی
