از جاری لطف آسمان‌ها می‌گفت
از رحمت بی‌کران دریا می‌گفت
ای آن‌که حدیث تو شنفتن دارد
گل با رخ خوب تو شکفتن دارد
توفیق اگر دلیل راهت باشد
یا پند دهنده‌ای گواهت باشد
آیینۀ وحی و آیت بیداری‌ست
کارش همه دلنوازی و دلداری‌ست
یک کوه رشید داده‌ام ای مردم!
یک باغ امید داده‌ام ای مردم!
با خلق اگرچه زندگی شیرین است
ای دوست! طریق سربلندی این است
در راه خدا تن به خطر باید داد
در مقدم انقلاب سر باید داد
مگذار اسیر اشک و آهت باشیم
در حسرت یک گوشه نگاهت باشیم
در بادیه، گام تا خداوند بزن
خود را به رضای دوست، پیوند بزن
از دوست اگر دوست تمنا نکنی
این پنجره را به روی خود وانکنی
