عید آمده، هر کس پی کار خویش است
می‌نازد اگر غنی و گر درویش است
وقتی به گل محمّدی مأنوسیم
در خواب خوش ستمگران، کابوسیم
عید است و دلم خانۀ ویرانه بیا
این خانه تکاندیم ز بیگانه بیا
پیغمبر ما که مشرق نور هُداست
دل آینه‌دار مهر او، دیده جداست
قلبی که در آن، نور خدا خواهد بود
در راه یقین، قبله‌نما خواهد بود
خورشید هدایت و حیات است امام
سرچشمۀ فیض و برکات است امام
آقا! پدرم! برادرم! مولایم!
هر روز به شوق دیدنت می‌آیم
بی مهر نبی و آل او دل، دل نیست
در سینه به غیر مشتی آب و گل نیست
پیغمبر ما که منجی انسان‌هاست
این گفتۀ او امید بخشِ جان‌هاست
با هر چه نکویی‌ست، نکو باید شد
سرشارِ زلالِ آبرو باید شد
در مِهر پیامبر حیات است حیات
در نور هدایتش نجات است نجات
