ای لحظه‌به‌لحظه در تماشای همه
دیروزی و امروزی و فردای همه
در وسعت شب سپیده‌ای آه کشید
خورشید به خون تپیده‌ای آه کشید
او هست ولی نگاهِ باطل از ماست
دیوارِ بلندِ در مقابل از ماست
بی‌خواب پی هم‌نفسی می‌گردد
بی‌تاب پی دادرسی می‌گردد
بازآ که غم زمانه از دل برود
خواب از سر روزگار غافل برود
خوب است چنان که حسرتش هم خوب است
یارب! دلم از ندیدنش آشوب است
آیینۀ عشق با تو دمساز شود
یعنی که دری به روی تو باز شود
