ای لحظه‌به‌لحظه در تماشای همه
دیروزی و امروزی و فردای همه
آه است به روی لب عالم، آه است
هنگام وداع سخت مهر و ماه است
نوخاسته‌ای ز نسل درد آمده است
با گرمی خون و تیغ سرد آمده است
او هست ولی نگاهِ باطل از ماست
دیوارِ بلندِ در مقابل از ماست
بی‌خواب پی هم‌نفسی می‌گردد
بی‌تاب پی دادرسی می‌گردد
بازآ که غم زمانه از دل برود
خواب از سر روزگار غافل برود
خوب است چنان که حسرتش هم خوب است
یارب! دلم از ندیدنش آشوب است
آیینۀ عشق با تو دمساز شود
یعنی که دری به روی تو باز شود
سوز جگر از دل به زبان آمده بود
بابا سوی میدان، نگران آمده بود
برخیز و کفن بپوش سر تا پا را
تا گریه کنند آن قد و بالا را
